روز چهارشنبه، اول اردیبهشت‌ماه، افراد ناشناس در کابل، سه کودک افغان را که بی حضور والدین‌ خود در خانه به سر می‌بردند، با چاقو سر بریدند. این رویداد خونین و تکان‌دهنده در ناحیه یازدهم شهر کابل و در حوالی ظهر رخ داده است؛ یعنی دقیقا در زمانی‌ که هوا گرمتر است و اکثر مردم در منزل می‌مانند.

فردوس فرامرز، سخنگوی فرماندهی پلیس کابل، این حادثه را تائید کرده و گفته است: «بررسی‌های ابتدایی پلیس نشان می‌دهد که قتل سه کودک احتمالا در پی یک خصومت‌ خانوادگی رخ داده است، اما برای روشن شدن دقیق مسئله، به بررسی‌های بیشتر نیاز است تا معلوم شود که این قتل به چه دلیل و چگونه صورت گرفته است.»  

این سه کودک افغان درست زمانی سربریده شدند که پدر آنان سرکار بوده و مادرشان برای نیایش به منزل یکی از دوستانش در استان کاپیسا رفته بوده و آن‌ها در خانه تنها بودند.

گفته می‌شود افراد مسلح ناشناس برای کشتن این سه کودک، نخست آنان را با مواد خوراکی مسموم کرده و سپس سر بریده‌اند.

پدر این کودکان می‌گوید: «من سرکار بودم. یکی از دخترانم ساعت ۱۰ به مدرسه می‌رود و زمانی‌ که از مدرسه برمی‌گردد، از دیوار منزل خود را به دو برادرش در خانه می‌رساند. بعدا کسی داخل خانه شده، آنان را با نوشاندن آب‌میوه و خوراندن بیسکویت مسموم کرده وبعد جداگانه سر بُریده است.»

گفته می‌شود کودکانی که در این حادثه جان باخته‌اند، یک دختر و دو پسر دو ساله، پنج‌ساله و هفت ساله بوده‌اند.

هنوز دقیقا روشن نیست که این حادثه دشمنی خانوادگی بوده و یا علت دیگری داشته است اما همسایه‌های این خانواده و شهروندان کابل، معتقدند هستند که قتل این سه کودک در مشکلات خانوادگی آنان ریشه دارد؛ زیرا اگر قاتلان دزد بودند حتما پس از قتل، چیزهایی هم از خانه با خود می‌بردند؛ در حالی به نظر می‌رسد پس از قتل بی آن که چیزی با خود ببرند، فرار کرده‌اند.

توریالی شکیب، ساکن کابل می‌گوید: «این خبر بسیار ترسناک، تکان‌دهنده و مایوس‌کننده است. در تمام دنیا، قتل کودکان عملی بی‌شرمانه و ظالمانه است به ویژه در کشوری اسلامی مانند افغانستان. باور ما این است که این جنایت، ناشی از مشکلات خانوادگی است اما مسئولیت دولت است که دقیق بررسی کند و معلوم شود که چه کسانی این جنایت را انجام داده‌اند. دزد بودند؟ دشمنان این خانواده بودند؟ یا گروه‌های دیگر.»

این نخستین حادثه‌ خونین و تکان‌دهنده‌ای است که از آغاز سال ۱۴۰۰ در کابل رخ می‌دهد. قتل کودکان و آن‌ هم چنین فجیع، شهروندان کابل را نگران کرده است. آنان بر تحقیق و بررسی این گونه رویداد‌ها تاکید جدی دارند و خواهان روشن شدن پشت پرده این قتل‌های مرموز هستند؛ این که آیا قتل ریشه در مشکلات خانوادگی داشته یا گروه‌های تروریستی با این کارشان خواسته‌اند در میان شهروندان افغانستان و به ویژه پایتخت‌نشینان، رعب و وحشت ایجاد کنند.

سمیع شیرزاد، ساکن کابل می‌گوید: «اگر دشمنی خانوادگی هم داشتند فکر نکنم چنین جنایت ضدانسانی و ضداسلامی را انجام می‌دادند اما باز هم باید تحقیق شود که چه کسانی و چرا این جنایت را انجام دادند. بازهم متاسفانه بگویم که بی‌اعتنایی مجرمان به قانون و ضعف نهادهای امنیتی ما، باعث شده است که هر روز نسبت به روز قبل، جنایت بیشتر شود و جنایتکاران فرار کنند.»

مریم یوسفی، استاد یکی از مدارس کابل هم گفت: «باور کنید من شوکه شده‌ام. این خبر خیلی وحشتناک و غیرقابل باور است. نهادهای امنیتی به حدی ضعیف و ناتوان هستند که خونخواران حتی در روز روشن هم دست به جنایت می‌زنند. ما خواهان امنیت جانی و روانی خود هستیم. من از نهادهای امنیتی به جد می‌خواهم که این موضوع را روشن کنند؛ در غیر این صورت مجبوریم هرطور شده از اینجا برویم تا با وجود تمام نگرانی‌ها، حداقل خیالمان از بچه‌هایمان راحت باشد.»

 یادآور می‌شود که شهر کابل، پایتخت افغانستان، در سال‌های گذشته نیز شاهد این گونه رویداد‌های تکان‌دهنده و خونین بوده است، اما تاکنون هیچ فرد یا گروهی در ارتباط با این جنایات شناسایی و مجازات نشده است.